تداوم پیروزی

به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، غلامرضا امیرخانی، رئیس سازمان، به مناسبت پیروزی ایران بر رژیم صهیونیستی، در یادداشتی دیدگاه های خود را در خصوص الزامات کشور برای تداوم پیروزی و بهره گیری از ظرفیت همبستگی ملی ایجاد شده در کشور عنوان کرد. متن کامل یادداشت به این شرح است:

ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَی الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لَا مَوْلَیٰ لَهُمْ

این [پیروزی مؤمنان] به سبب آن است که خدا سرپرست و یاور کسانی است که ایمان آورده اند، و کافران را سرپرست و یاوری نیست (سوره محمد (ص) ، آیه ۱۱)

پیروزی درخشان کشور عزیزمان در برابر کفر و استکبار و صهیونیسم جهانی، بدون شک مرهون صبر و ایستادگی ملت قهرمانی است که امروز با گذشت ۴۶ سال از پیروزی انقلابی شکوهمند و مردمی، همچنین بر آرمان های انقلاب خود ایستاده و میوه پرثمر آن را در این ایام بیش از همیشه چیده و چشیده اند. امروز قوای مسلح ما، اعم از سپاه قهرمان و ارتش دلاور، محبوب تر از همیشه و مایه افتخار هر ایرانی در سرتاسر گیتی هستند. هدایت داهیانه و شجاعانه رهبر فرزانه انقلاب و تلاش های خستگی ناپذیر دولت خدمتگذار، سندی ماندگار برای تاریخ این کهن بر و بوم خواهد بود.

همچنین حس نوعدوستی و کمک به هموطنان به نحو شگفت آوری در این ایام مشاهده می شد که شاید مقایسه آن با موقعیت های مشابه در سایر کشورها، نظیر هجوم به فروشگاه ها و غارت آنها، قابل تامل و تحلیل های علمی و جامعه شناسانه باشد.

استمرار این پیروزی درخشان به طور قطع در گروی حفظ همدلی و همفکری بین گروه های مختلف و قاطبه مردم عزیزمان است. بر این اساس:

۱ – تریبون های رسمی نظام خصوصا صدا و سیما باید محلی برای تبادل و تعاطی افکار مختلف و همه نیروهای وفادار و دلسوز ایران باشد. باید دایره کارشناسان و تحلیل گران سیاسی و فرهنگی و اجتماعی را گسترده تر دید و از همه اندیشمندان برای طرح دغدغه هایشان با روی  باز استقبال کرد. ادامه خط مشی فعلی رسانه ملی واصرار بر تجربه ناموفق سالیان گذشته، تنها موجب عدم اعتماد مردم و سوق دادن آنها به رسانه های خارجی و معاند خواهد بود.

۲ – در روزهای اخیر به وضوح معلوم شد که هموطنان مقیم خارج از کشور، چه ظرفیت عظیمی در حمایت از سرزمین مادری خود دارند. اشک شوق به راحتی سرازیر می شد هنگامی که می دیدیم گروه ها و افراد با نگرش های گوناگون، غیرتمندانه و هوشمندانه، پشتیبان مملکت و امنیت آن هستند. از دید نگارنده، در کنار سیاسیون و متفکران و هنرمندان و قاطبه ایرانیان خارج از کشور، بخش مهمی از اساتید ایرانی شاغل در دانشگاههای ایالات متحده، حضوری پررنگ در فضای مجازی داشتند و بدون هیچ ملاحظه و پیش شرطی از وطن خود دفاع کردند. برقراری ارتباط صمیمانه با این گروه، بهره گیری از نظرات ایشان در رسانه های داخلی خصوصا صداوسیما و ایجاد تسهیلات در رفت و آمد به ایران، اقداماتی بدیهی و ضروری به شمار می رود.

۳ – حمایت یکپارچه جهان اسلام، اعم از عموم مردم و دولتها، از ایران در برابر رژیم جعلی اسرائیل، پدیده ای به غایت ارزشمند و مثبت است. امروزه جمهوری اسلامی ایران به تعبیری رهبر معنوی جهان اسلام و بلکه تمام آزادی خواهان جهان محسوب می شود. حفظ این جایگاه، بسیار مهم و در عین حال دشوار و نیازمند دقت فراوان است. در گام نخست باید مطابق رهنمودهای امام راحل و رهبر معظم انقلاب از هر حرف و سخن تفرقه آمیز اجتناب و بحث تقریب مذاهب و وحدت امت اسلامی را با جدیت و اولویت دنبال کرد.

۴ – ارتباط با همسایگان و جهان عرب نقش مهمی در اتحاد جهان اسلام ایفا می کند. اقدامات مثبت در ارتباط با کشور مصر (از جمله تغییر نام خیابان خالد اسلامبولی در تهران) و برگزاری شکوهمند کنگره عظیم حج و برخورد دوستانه مقامات کشور عربستان، طلیعه آغاز دورانی جدید را می دهد.

۵ – تریبون های رسمی نظام از هرگونه سخن و اظهار نظری که مطابق عرف و هنجارهای بین المللی نیست، باید پرهیز کنند. نمونه بارز این سخنان نسنجیده، انکار هولوکاست از جانب مقامی عالی رتبه در دو دهه پیش بود که هنوز تبعات آن گریبانگیر نظام است.

۶ – دستگاه دیپلماسی نظام باید علاوه بر مسائل سیاسی و اقتصادی، در حوزه دیپلماسی فرهنگی فعال تر باشد. عرصه فرهنگ به شرط رعایت حساسیت های طرف های مقابل، عرصه ای بسیار تاثیرگذار و در عین حال کم هزینه و کم مخاطره است. نهادهای فرهنگی کشورمان باید در مراودات فیمابین ایران وسایر کشورها، به کمک وزارت خارجه بشتابند.

۷ – توجه به نیازهای نسل جوان و پسندها و سبک زندگی ایشان، امری بدیهی و ضروری است. اتفاقات اخیر به رغم همه تلخی ها و مشکلاتش، موجب شد حس وطن دوستی جوانان و نوجوانان تقویت شود. این گروه که دوران جنگ تحمیلی را تجربه نکرده بودند، احتمالا امروز بیش از گذشته به اهمیت مساله امنیت واقف شده و شکرگزار آن خواهند بود. چه بسا در آینده نزدیک، شاهد کاهش میل  به مهاجرت باشیم و حتی با پدیده مهاجرت معکوس مواجه شویم.