نسخ خطی به عنوان میراث مشترک میان دو ملت ایران و هند جایگاه ویژه ای دارد
به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، محمدعلی ربانی رایزن فرهنگی ایران درهند با بیان این مطلب در اختتامیه همایش بین المللی «میراث مشترک ایران و هند :نسخ خطی (ظرفیت ها و چالش ها)» که در اندیشگاه سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد؛ گفت: در همایش دو روزه میراث مشترک ایران و هند مقاله های ارزشمندی ارائه شد که این آثار سرمایه خوبی برای شناخت هرچه بیشتر میراث مشترک دو کشور است.
رایزن فرهنگی ایران درهند ادامه داد: نسخ خطی از مهمترین میراث مشترک میان دو ملت ایران و هند است. این نسخ بستر مناسبی برای فهم و تعامل مشترک فرهنگ این دو کشور و بازگو کننده گذشته درخشان فرهنگ و زبان ایرانیان است.
وی با بیان این مطلب که نسخ خطی بخش مهمی از حافظه جهانی به شمار می آید، افزود: اسناد و نسخ خطی پل ارتباط فرهنگی با بسیاری از جوامع است و زمینه همکاری علمی را نیز فراهم می کند.
ربانی رایزن فرهنگی ایران درهند به ویژگی ها و ابعاد مذهبی نسخ خطی اشاره کرد و یادآورشد: بازنشر این آثار می تواند فرصت خوبی برای همکاری میان ملت ها ایجاد کند و درهمین راستا مطلوب است دبیرخانه دائمی این همایش در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران تاسیس شود و مقاله های متعدد در زمینه های مختلف این میراث مشترک ارائه و حفظ و ترجمه شود.
زبان فارسی به دایره زبان های کلاسیک هند وارد شده است
احسان شکر اللهی رییس مرکز تحقیقات زبان و ادب فارسی درهند با اشاره به این مطلب که بخش قابل توجهی از آیین سیاسی، هنری، ادبی و فرهنگی هند به زبان فارسی نوشته است، گفت: بهره مندی هندوها از میراث مشترک ایران و هند مستلزم این است که فرهیختگان هند و علاقمندان به این میراث، ظرفیت مناسب برای انجام فعالیت های علمی را ایجاد کنند.
وی ادامه داد: امروزه فهرست گروه های زبان و ادب فارسی در دانشگاه های هند با گروه های آموزش زبان و ادب فارسی در سراسر جهان برابری می کند و بیش از 120 مرکز دانشگاهی در هند، زبان فارسی را آموزش می دهند. در همین راستا، سیاست جدید آموزشی کشورهند با تصویب مجلس این کشور از سال 2020، زبان فارسی به دایره زبان های کلاسیک هند وارد شده است.
به گفته رییس مرکز تحقیقات زبان و ادب فارسی درهند، مهمترین عنصر برای کمک به فرآیند آموزش زبان فارسی که مقدمه پرداخت به نسخه های خطی است، مربوط به بازبینی و بازنویسی آموزش زبان می شود و در این زمینه اقدامات ارزشمندی در بنیاد سعدی صورت گرفته است.
احسان شکر اللهی اظهار داشت: بازبینی منابع مربوط به تاریخ ادبیات و آموزش آن از دیگر موضوعات حائز اهمیت است و در این راستا علاوه بر بنیاد سعدی لازم است فرهنگستان زبان و ادب فارسی و دانشگاه های مختلف ایران نیز همکاری کنند تا گروه های زبان و ادبیات فارسی دانشگاه های هند تقویت شود. ضمن اینکه خواندن نسخه های خطی مستلزم دریافت آموزش های ویژه است و درست خوانی این نسخ اهمیت ویژه ای دارد.