پیام تسلیت اشرف بروجردی در پی درگذشت آیت الله حسن زاده آملی
به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، متن این پیام به شرح ذیل است:
«به نام هستی بخش جهان »
« إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِي الْإِسْلَامِ ثُلْمَةٌ لَا يَسُدُّهَا شَيْءٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ »
و اینک آیت حق حضرت آیت الله حسن زاده آملی از جمع دوستداران و خردورزان به جهانی دیگر شتافت . و در زمانه غربت اهل خرد خسته از کج فهمی ها و بداندیشی ها حیاتی جاودانه را برگزید تا باورش را که در بیانش آمده و بر دل نشسته را بشنویم که می گوید : « دنيا شما را شکار نکند . همه می گویند خدا کو ؟ حسن گوید جز خدا کو ؟ اگر سر مویی باورم شود که پیشه ام در پیشگاه تو پذیرفته است چون سروی که از وزش صبا به چپ و راست می خمد ، چنان پای کوبی و دست افشانی کنم که سنگ و گل را از شورم بشورانم و کوه را از سازم برقصانم . الهی از تو شرمنده ام که بندگی نکردم و از خودم شرمنده ام که زندگی نکردم و از مردم شرمنده ام که اثر وجودی ام برای ایشان چه بود ؟ خوشا آن توانگری که درویش است . الهى آنکه تو را دوست دارد چگونه با خلقت مهربان نیست . الهی در بسته نیست ما دست و پا بسته ایم » .
او اینک دستهایش را گشود تا معبودش را در آغوش گیرد و عطر وجودش را با جان و دل ببوید . و بدینسان آرامش و استقرار یابد و از خان رحمتش خوشه ها چیند . هنيئا له . اما برای این طرف چه زیان و خسرانی است نبودنش و خوشه چین نشدن از علم و معرفتش . الهی از آن دیدگاه معرفتی ما را بچشان تا به جایی رسیم که تبریک آفرینشت بجان نشیند و نشانی دیگر از حسن را جستجو گر باشیم . حسنی که حُسنِ وجودش کاشف رازهای اندکی از عظمت آفرینش بود و ما غافل از درک آن دردانه ای که در زمانه ما بدیل و نظیری ندارد و باید به انتظار نشست تا مادر گیتی همچو او را بزاید تا چراغ هدایتگری باشد برای اهل يقين و معرفت. به امید آنروز.
اشرف بروجردی