30 بهمن ، سالروز گشايش سفارت‌خانه آن كشور در ايران

مقدمه

فلسطین، منطقه‌ای عربی است که از غرب به دریای مدیترانه، از شمال به جمهوری لبنان، از شرق به نهر اردن و جمهوری سوریه، و از ناحیه جنوب به شبه جزیره سینا ی مصر، محدود می‌باشد.
در شهر بیت‌المقدس، مكان‌ها وجایگاه‌های مقدس فراوان است. مهم‌ترین جایگاه‌های مقدس از نظر مسلمانان، مسجدالاقصا ومسجدالصّخره است. این سرزمین یاد شده زادگاه و محل زیستگاه شماری از انبیای الهی است.
در طول تاریخ، دستیابی به بیت‌المقدس باعث ایجاد جنگ‌های متعددی شد كه از آن میان جنگ‌های صلیبی ودرگیری‌های دوره عثمانی است.
در اوایل قرن بیستم، صهیونیست‌ها سود جستن از سلطه انگلستان بر فلسطین، راهكار تشکیل کشور یهودی‌نشین را مطرح کردند. کوشش صهیونیست‌ها نتیجه بخشید. آن‌ها توانستند نظر لرد بالفور، وزیر خارجه انگلیس را در این زمینه جلب کنند. سرانجام در نوامبر 1917 اعلامیه بالفور در مورد تصویب طرح تأسیس «کانون ملی یهود» در سرزمین فلسطین، در کابینه انگلستان منتشر شد و آمریکا نیز، از این طرح حمایت کرد. سرانجام در آوریل 1920 متفقین و جامعه ملل، قیمومت فلسطین را رسماً به انگلستان واگذار کردند. با واگذار شدن فرمانروائی دولت جدید از سوی انگلستان به یک یهودی، كوچیدن یهودیان به سرزمین فلسطین آغاز شد. كوچ یهودیان، موجب قیام و شورش اعراب گردید و زد و خوردهای بسیاری میان عرب‌ها و مهاجران صورت گرفت. از دهه چهل، مسئله فلسطین به یک مسئله عربی تبدیل شد و در صدر مسائل بین‌المللی قرار گرفت. در طول جنگ جهانی دوم، آرامش نسبی بر فلسطین حکم‌فرما بود. پس از جنگ و جدال فراوان، مسئله فلسطین به سازمان ملل ارجاع داده شد و سرانجام با تلاش‌ صهیونیست‌ها و آمریکا، عصر روز 29م نوامبر، مجمع عمومی تشکیل و رأی‌گیری شد. برخلاف انتظار همه، سی و دو نفر به نفع تقسیم فلسطین رأی دادند، سیزده نفر بر ضد تقسیم، یک نفر غایب بود و ده نفر هم آرای سفید داشتند. انگلستان در 14م مه 1948 به قیمومت خود پایان داد و نیروهایش را از فلسطین خارج کرد. در همان روز، «شورای ملی یهود» در تل‌آویو تشکیل شد و در ساعت چهار بعد از ظهر همان روز، موجودیت دولت اسرائیل را «دیوید بن گوریون» در موزه تل آویو اعلام كرد. 
پس از همان روز اعلام موجودیت رژیم اشغالگر قدس تا به امروز، جنگ‌های گوناگونی میان این رژیم اشغالگر و اعراب  در گرفته است. 
از جمله سیاست‌های خائنانه رژیم اشغالگر، ساخت شهرك‌های یهودی‌نشین است كه ساكنان آن‌ها را یهودی‌های مهاجر از سراسر دنیا تشكیل می‌دهند و این سیاست، در رفتار مهاجرتی كشورهای مختلف واكنش‌های متفاوتی در پی داشته است. و سیاست دیگر رژیم اشغالگر توسعه اراضی تحت اشغال خود است. چون دولت‌های جنگ‌‌طلب دنیا از مردم فلسطین حمایت  نكردند- حركت تدافعی خود را به نام" انتفاضه" آغاز كردند كه معنی آن با تمام وجود ایستادن بر سر اعتقاد است و این نبرد، همچنان ادامه دارد.
كشور ایران نیز،پیش از انقلاب به نوعی رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخته بود. بعد از انقلاب اسلامی، با توجه به راهبرد‌های خود، به صف مخالفان رژیم اشغالگر پیوست و با نامیدن آخرین جمعه ماه رمضان به نام "روز قدس"، سعی در تقویت این كشور و رزمندگان آن كرد و به عنوان كشور نخست در مبارزه با ستم این رژیم، تبدیل شد .
سازمان اسناد و كتابخانه ملی ایران، به مناسبت سالروز گشایش سفارت فلسطین در ایران در 30م بهمن 1357، نمایشگاهی مرتبط با موضوع فلسطین از سندهای منتخب موجود در آرشیو ملی ایران، به پژوهشگران تقدیم می‌كند این اسناد، به ‌طور عمده مربوط به دهه 20سال 1327ش و پس از آن است. قدیمی‌ترین سند معرفی شده در این نمایشگاه، مربوط به 1301ش. و جدیدترین آن، به 1347 ش. برمی‌گردد.