5 آبان، سالروز تصويب اساسنامه مؤسسه مردم‌شناسی

مقدمه

علم مردم‌شناسی یا دانش شناخت جامعه‌های انسانی، برای نخستین‌‌بار، در اردیبهشت 1314ش.، در بند هفتم اساسنامه فرهنگستان، مورد توجه قرار گرفت. در سال 1315ش. فعالیت‌های اداره نوپای مردم‌شناسی آغاز گردید و در سال 1316ش. اساسنامه موسسه، به تصویب شورای عالی معارف رسید و اندكی بعد هم به «بنگاه مردم‌شناسی» تغییر نام داد.
   از مهمترین دستاوردهای بنگاه مردم‌شناسی كه می‌توان به آن اشاره كرد، بنیاد موزه مردم‌شناسی می‌باشد كه به گردآوری هزاران برگ یادداشت مردم‌نگاری توسط دانش‌آموزان و آموزگاران پرداخت. اقدامی كه، بازمانده‌های آن تا به امروز حفظ شده است.
   همچنین، با تشكیل اداره‌كل هنر‌های زیبای كشور در وزارت فرهنگ، به تدریج مطالعات مردم‌شناسی از كار موزه مردم‌شناسی جدا و نخستین مجله تخصصی «مردم‌شناسی» از سوی آن اداره‌كل منتشر شد. در سال 1337ش. دكتر صادق‌كیا «اداره فرهنگ عامه» را سامانی بخشید و با گزینش و آموزش پژوهشگران جوان، توانست مطالعات منظم و علمی مردم‌شناسی ایران را در دو حوزه تاریخی و میدانی عملی سازد. وی در موضوع‌هایی همچون، انسان‌شناسی زیستی، مردم‌شناسی تاریخی، مطالعات میدانی قوم‌شناسی و مطالعات ایلات و عشایر ایران، مطالعه جامعه شهری و همكاری با پژوهشگران خارجی فعالیت‌ عمده‌ای انجام داد.
   با پیروزی شكوهمند انقلاب اسلامی و تحولات اداری پس از آن، «مركز پژوهش‌های مردم‌شناسی و فرهنگ عامه» با نام «مركز مردم‌شناسی ایران» وابسته به وزارتخانه‌های فرهنگ و آموزش‌‌عالی، سپس فرهنگ و ارشاد اسلامی و سرانجام سازمان میراث فرهنگی كشور، ادامه حیات داد و فعالیت‌های گسترده‌ای را به ثمر رساند. در سال 1367ش. قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی به تصویب مجلس رسید و اندكی بعد شورای گسترش آموزش ‌عالی با تبدیل آن به پژوهشگاه موافقت كرد، و بدین ترتیب مركز مردم‌شناسی ایران در «پژوهشكده مردم‌شناسی» شكل تازه‌ای یافت.
   گروه ارتباطات آرشیوی به مناسبت 5م آبان، سالروز تصویب اساسنامه مؤسسه مردم شناسی در شورای عالی معارف، نمایشگاهی مجازی در این زمینه آماده كرده است كه در قالب 13 فهرست و با معرفی13 برگ سند، به پژوهشگران و علاقمندان تقدیم می‌شود.