27 شهریور، روز شعر و ادب فارسی

مقدمه

به سخن با وزن و قافیه شعر گفته می‌شود. شعر کلام منظوم و موزون افراد خوش قریحه و یکی از قدیمی­ترین گونه­‌های ادبی است.

تاریخ سرایش اولین شعر به قدمت تاریخ انسان­هاست. نخستین شاعر فارسی‌گو را بهرام گور می‌­دانند هرچند گاتاهای زرتشت از قدیمی­ترین سروده­‌های برجا مانده در ایران است.

آنچه که شعر را ماندگار کرده و باعث نفوذ آن در زندگی افراد شده، آهنگین و موزون بودن آن و داشتن محتوای ظریف است، این عامل جایگاه بالای شعر در ادبیات و فرهنگ بشری است. آهنگی که با نهاد انسان­ها هماهنگ بوده و به خاطر داشتن تناسب‌­های واژگانی قابلیت حفظ آسان را دارد. افراد در زندگی و برخوردهای روزمره برای بیان اهداف و مقاصد خاص خود از مصراع و ابیات استفاده کرده و متداول شدن برخی از آن‌ها با عنوان ضرب‌­المثل نشان از جایگاه آن در زندگی دارد.

همچنین شعر از موقعیت ویژه و جایگاه خاصی در فرهنگ برخوردار است. شاعران برای بیان مفاهیم اجتماعی شعر را بر می‌­گزینند. آنان هر گاه احساس کنند که جامعه برای بیان سخن آماده نیست با بهره­ گیری از شعر و کلام آهنگین هدف کلام خود را به جامعه منتقل می­کنند. در این مواقع شاعر آن چنان بر خواننده خود اثر می­گذارد که ناخودآگاه او را تابع رأی و نظر خود می­کند. برخی افراد نیز در هنگام بیان نظر و استدلال از شعر بهره گرفته و از این طریق گاه نظرشان را اعلام می‌­کنند و گاه برای تبلیغ سخن و کلام از شعر کمک می­‌گیرند. از این رو، شعر هنری است که هر کدام از انواع آن می­‌تواند در اوضاع و احوال جامعه خود تأثیرگذار باشد.

در ادبیات فارسی شعر و شاعری از جایگاه بالایی برخوردار است و شاعران همواره مورد احترام عموم بوده و هستند. در سال 1381 شمسی، شورای انقلاب فرهنگی، روز 27 شهریور –سالروز درگذشت شهریار، شاعر بزرگ ایران - به عنوان روز شعر و ادب فارسی برگزید.

به همین مناسبت اداره­‌کل خدمات آرشیوی(اداره ارتباطات آرشیوی) نمایشگاهی مجازی شامل 16 عنوان با معرفی 23 برگ  سند در این زمینه آماده‌سازی و در وبگاه سازمان تقدیم به علاقه‌­مندان کرده است.