دوم تیر، سالروز تصویب اساسنامه آموزشگاه های پرستاری

مقدمه

در حال حاضر پرستاری یکی از جدیدترین زیرمجموعه های پزشکی است. عمر پرستاری نوین به کمی بیش از یک سده می‌رسد. در اواسط قرن نوزدهم فلورانس نایتینگل، بانوی انگلیسی با حضور در جنگ کریمه و کمک به مجروحان، پرستاری نوین را بنیانگذاری کرد. با آغاز قرن بیستم نهضت علمی دانش پرستاری بر پایه پژوهش و عمل شکل گرفت.

در ایران نیز همانند دیگر کشورها، پرستاری حرفه ای نوین به شمار می آید. در سال 1294ش. یک گروه مذهبی آمریکایی در ارومیه، نخستین آموزشگاه پرستاری را ایجاد کردند. آموزشگاه  طی یک دوره سه ساله متقاضیان زیر دیپلم را تعلیم می داد. به دنبال آن، در برخی شهرها نیز آموزش این رشته شکل گرفت و پرستاری جایگاه شغلی خود را به دست آورد و با گذشت زمان به اهمیت و ارزش آن افزوده شد.

با تصویب اساسنامه مدرسه پرستاری در جلسه شورای عالی فرهنگ، زمینه برای تأسیس آموزشگاه پرستاری زیرنظر دولت و با هدف تربیت نیروی متخصص در مدارس پرستاری زنانه در تهران و سایر شهرهای مهم کشور فراهم شد.

بر طبق اساسنامه تصویب شده، دوره تحصیلی دو ساله و آموزش به صورت رایگان و 5 شرط تحصیل، سن، سلامت، تجرد و حسن اخلاق برای ورود داوطلبان الزامی بود. گفتنی است، جهت فارغ التحصیلان و دارندگان گواهینامه پرستاری، امتیاز ورود به مدرسه قابلگی نیز صادر می شد.

شاگردان مدرسه برنامه های علمی و عملی را بر اساس برنامه مصوب مهر 1316 گذرانده و با پایان دوره سه ساله گواهی‌نامه دریافت می کردند.

اولین مدرسه پرستاری در ایران عمر کوتاهی داشت و در سال 1319 منحل شد، ولی با این وجود یک سال بعد با هدف تربیت پرستاران متخصص برای خدمت در بیمارستان های دانشکده پزشکی، آموزشگاه پرستاری شبانه روزی افتتاح شد. برنامه های تدریس مورد تجدیدنظر قرار گرفت و برخی از مواد درسی حذف و به ساعت دروس عملی افزوده شد. همچنین شورای عالی فرهنگ در جلسه 399 در 17 مهر 1318 تصویب کرد که نام آموزشگاه های پرستاری به «آموزشگاه های پزشکیاری» تبدیل گردد.

دوم تیر، سالروز تصویب اساسنامه آموزشگاه های پرستاری در شورای عالی فرهنگ است. به همین مناسبت اداره کل خدمات آرشیوی (اداره ارتباطات آرشیوی) نمایشگاهی مجازی از منتخب اسناد مدارس پرستاری، شامل 11 عنوان و با معرفی 24 برگ سند را آماده‌سازی و در وبگاه سازمان اسناد و کتابخانة ملی تقدیم علاقه مندان کرده است.