15 اسفند، روز درختکاری

مقدمه

درختان از حیاتی ترین ملزومات محیط زیست به شمار می روند. آنها برای ادامه حیات دی اکسید کربن مصرف و با این کار هوا را پاکسازی می کنند. ممانعت از تشکیل سیل، فرسایش خاک، جان بخشیدن به طبیعت از دیگر هدایایی است که درختان تقدیم محیط زیست می کنند. آنان منبع مطمئنی برای توسعه اقتصادی، سیاسی، اسباب رونق کشاورزی، محل تولید اکسیژن، منبع تهیه چوب، زیستگاه انواع گونه های حیوانی و محل استراحت آنان هستند.
با صنعتی شدن، افزایش جمعیت و گرم شدن زمین اهمیت درختان نیز پررنگ تر شد. به همین دلیل کاشت درخت در جوامع گوناگون مورد توجه قرار گرفت و از اواخر قرن نوزدهم نخستین بار فردی با نام جولیوس استرلینگ مورتون روز 10 آوریل 1878میلادی را برای درختکاری اختصاص داد و در آن روز با تلاش وی درختکاری صورت گرفت. بعدها جوامع مختلف با توجه به اقلیم طبیعی خود زمان مختص کشور خود را برای این کار تعیین کردند. در اغلب موارد اواخر زمستان یا اوایل بهار به این امر اختصاص داده می شود. 
وجود نماد سرو در تخت جمشید نشان از اهمیت درخت در روزگار باستان ایرانیان دارد. در فرهنگ ایرانی هر فرد در زمان تولد فرزندش درختی را به نام او می کاشت تا همزمان با هم رشد کنند. روایات رسیده از پیامبر و عملکرد امامان به ویژه امام علی در کشت و آباد کردن اطراف مدینه نشان دهنده اهمیت این امر در اسلام است. این واژه در شعر و ادب فارسی نیز به صورت برجسته ای نمایان شده است و در آثار شاعران گوناگون نان و نشانی از درخت دیده می شود. 
امروزه روز درختکاری نخستین رو از هفته منابع طبیعی است که از 15 اسفند آغاز و تا 22 اسفند ادامه دارد. آگاه سازی عموم نسبت به اهمیت درخت و حفاظت از منابع طبیعی از اهداف نامگذاری روز 15 اسفند نامیده شده است. در این روز شهرداری ها و دهداری های مختلف با توزیع نهال و آماده کردن زمین مناسب به آموزش کاشت درخت به شهروندان اقدام می کنند. توضیحاتی درباره اهمیت کار و چگونگی انجام مراقبت های لازم نیز در این روز صورت می گیرد. در مواردی هم نهال آماده اهدا عرضه می شود تا شهروندان در مکان های منتخب در محل سکونت خود اقدام به درختکاری کنند. 
15 اسفند روز درختکاری است به همین مناسبت اداره ارتباطات آرشیوی منتخب اسنادی از موضوع درختکاری را در عنوان و برگ آماده و در وبگاه سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران تقدیم علاقه مندان کرده است.