اين سند، قانون اجازۀ تأسيس بانك ملی ايران است كه در پانزده ماده تدوين شده است. طبق اين مواد، دولت مكلف شده برای پيشرفت امر تجارت و كشاورزی كشور، بانكی موسوم به «بانك ملی ايران» به مركزيت تهران تأسيس كند.

   سرمايه اصلی اين بانك، با فروش جواهرات دولتي و خالصه­ جات تأمين می شده است. دولت برای ادارۀ بانك، اجازه استخدام داشته و رئيس بانك، هر شش ماه يك بار می­بایست گزارش عمليات بانك را در اختيار وزارت ماليه قرار می داده است.