جامعه کتابخوان کمتر دچار عصبانیت‌های اجتماعی می‌شود

به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، غلامرضا امیرخانی مشاورریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی با بیان این مطلب گفت: برگزاری مناسبت‌های فرهنگی از جمله هفته کتاب و کتابخوانی به شرط تداوم مفید است و به نظرمن در شرایط ایده آل هر روز باید روز کتاب باشد. 
وی درادامه پرداخت به موضوع کتاب و جامعه سالم را از مهمترین مباحث کتابخوانی عنوان کرد و گفت: بدون تردید امروزه جوامعی که اهل مطالعه هستند جوامع با فرهنگ‌تری هستند و میزان خشونت و ناهنجاری اجتماعی در این جوامع پایین تراست. بنابراین هر چه میزان سواد، مطالعه و تعداد تیراژ کتاب‌ و سرانه مطالعه بالاتر رود، میزان جرم و عصبانیت‌های اجتماعی کمتر می شود. 
امیرخانی بیان کرد: وقتی به 10 کشوری که از جهت استاندارد زندگی در سطح بالایی قرار دارند نگاه دقیقی داشته باشیم متوجه بالا بودن سرانه مطالعه در بین مردم خواهیم بود و به تبع به ازای جمعیت هریک از کشورها تعداد کتابخانه‌های قابل توجهی نیز وجود دارد. 
وی ادامه داد: در نتیجه در جوامعی که سطح مطالعه مردم بالا باشد، تصمیم گیری‌های جمعی از جمله انتخابات و موضوعات دیگر که نماد دمکراسی و مشارکت جمعی است؛ با دقت بیشتر و به دور از هیجان های اجتماعی و احساسات توده وار انجام می شود. بنابراین چگونگی برخورد با مسائل اجتماعی به شکل معناداری ارتباط مستقیمی با میزان مطالعه و جایگاه کتاب در میان مردم کشورها دارد.
مشاور ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: وقتی صحبت از مطالعه می‌کنیم سوال پیش می‌آید که آیا مطالعه در فضای مجازی نیز مطالعه محسوب خواهد شد؟ پاسخ مثبت است ولی باید پذیرفت مطالعه کتاب به معنای هویت تعریف شده کتاب، حالا چه در شکل سنتی که تعدادی صفحه بین دو جلد است و یا مفهوم جدیدی چون کتاب‌های الکترونیکی؛ شانیت و اهمیت دیگری دارد.
امیرخانی ادامه داد: در واقع باید به کتاب به عنوان یک واحد اندیشه و فکر نگریست که از هویت مخصوص خود برخوردار است و این هویت، در فضای مجازی کمتر رایج است. چرا که نوع مطالعه در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به طور عمومی به شکل اطلاعات محدود و بعضا سطحی است که در بسیاری از موارد از حیث صحت و موثق بودن نیز با چالش مواجه است. 
وی به رابطه میان مطالعه کتاب و مقوله سرمایه اجتماعی اشاره کرد و گفت: سرمایه اجتماعی با سرمایه اقتصادی فرق دارد و به آسانی دچار نوسان نمی‌شود. مثلا بزرگانی چون فردوسی، ابن سینا، سعدی و حافظ بین هزار تا 700 سال از حیات شان گذشته ولی سرمایه‌های اجتماعی آنها کمتر که نشده، بیشتر نیز شده است. این سرمایه اجتماعی ارزشمند است و به قوام جامعه کمک می‌کند و جامعه در مقابل مشکلات و حوادث می تواند به همدلی و همراهی بیشتری دست پیدا کند که قاعدتاً این موضوع با فرهنگ مکتوب و مطالعه رابطه مستقیمی دارد.