25 اسفند ، سالروز ولادت پروين اعتصامی

مقدمه

رخشنده‌ي اعتصامی ‌مشهور به پروین اعتصامی، شاعر نامدار معاصر ايران،  ‌در روز بيست و پنجم اسفند سال 1285ش. در تبریز تولد یافت و از ابتدا زیر نظر پدر، به رشد پرداخت. در کودکی با پدر به تهران آمد. ادبیات فارسی و ادبیات عرب را، نزد وی فرا گرفت و از محضر ارباب فضل و دانش- که در خانه‌ي پدرش گرد می‌آمدند - بهره‌ها یافت. در هشت سالگی به شعر گفتن پرداخت و مخصوصاً با به نظم کشیدن قطعاتي که پدرش از کتب‌هاي خارجی ترجمه می‌کرد، طبع خود را مي‌آزمود و به پرورش ذوق می‌پرداخت.

پروين، در تیرماه سال 303 ش. دوره‌ي مدرسه‌ي دخترانه‌ي آمریکائی را - که به سرپرستی خانم میس شولر در ایران اداره می‌شد - با موفقیت به پایان برد و در جشن فراغت از تحصیل، خطابه‌ای با عنوان  «زن و تاریخ» ایراد کرد.

 همچنين وي مدتی در کتابخانه‌ي دانشسرای عالی تهران، سمت کتابداری داشت و به کار سرودن اشعار خود نیز ادامه می‌داد؛ تا این‌که دست اجل او را در 34 سالگی از جامعه‌ي ادبی گرفت، و در شانزدهم فروردین سال 1320ش. با بیماری حصبه، زندگی را در تهران بدرود گفت. پیکر او را به قم بردند و در جوار قبر پدرش، در آرامگاه خانوادگی به خاک سپردند.

او در قصایدش، پیرو سبک متقدمان به‌ویژه ناصرخسرو بود و سروده‌هايش بیش‌تر شامل مضامین اخلاقی و عرفانی می‌باشد. پروین، موضوعات حکمتی و اخلاقی را با زبان ساده و شیوائی بیان مي‌داشت. چاپ اول دیوان - که آراسته به دیباچه‌ي استاد سخن شناس ملک‌الشعرای بهار و حاوی نتیجه‌ي بررسی و تحقیق او در تعیین ارزش ادبی و ویژگی‌های سخن پروین بود - شامل بیش از یک‌صد و پنجاه قصیده و مثنوی و با قطعه‌ای در مقدمه از خود او تنظیم شده بود. پروین، با اعتقاد راسخ به تأثیر پدر بزرگوارش در پرورش طبعش، دیوان خود را به او تقدیم كرد.

همچنين اشعار وی، پیش از آن‌که به صورت دیوان منتشر شود، در مجلد دوم مجله‌ي بهار - که به قلم پدرش، روانشاد یوسف اعتصام‌الملک انتشار می‌یافت - چاپ می‌شد. دیوان اشعار پروین اعتصامی، شامل 6500 بیت از قصیده،  مثنوی و قطعه، تا کنون چندین بار به چاپ رسیده است.