20 آذر، سالروز شهادت سومین شهید محراب، آیت الله سید عبدالحسین دستغیب

مقدمه

شهید آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب در شب عاشورای 1292 شمسی در شهر شیراز، در یک خانواده روحانی پای به عرصه وجود گذاشت. ولادت در شب عاشورا، سبب شد که ایشان را «عبدالحسین» بنامند؛ و حیاتشان مصداق بارزی از آن نام شریف شود. پدر شهید دستغیب؛ سید محمد تقی فرزند میرزاهدایت‌الله، مرجع بزرگ فارس بود که به هنگام تولّد فرزندش در کربلا به سر می‌برد. خاندان دستغیب  یکی از خاندان‌های اصیل و شریف استان فارسی و شیراز هستند که سابقه‌ای 800-700 ساله داشته، از این سلسله رجال، دانشمندان بزرگ، ادباء و خطبای شایسته‌ای برخاسته‌اند. نسب این خاندان با 33 واسطه به حضرت امام سجّاد (ع) می‌رسد.
شهید دستغیب پس از طی دروس مقدماتی و سطح حوزه  در زادگاهش به امامت جماعت مسجد باقرخان شیراز انتخاب شد، در سال 1314ش. به منظور ادامه تحصیلات راهی نجف اشرف شدند. آیت الله دستغیب خود درباره علت مهاجرتش به نجف می‌گوید: «در زمان رضاخان قلدر ملعون ما را چند بار زندانی کردند، یک دفعه بناشان تبلیغ بود، و بعد فشار آوردند که اصلاً باید از روحانیت بیرون‌ بروی و 24 ساعت مهلت دادند که بنده اصلاً خلع لباس کنم، از روحانیت بیرون روم، مسجد و منبری نباشم. بناچار فرار کردم و رفتم نجف و این هم به‌خواست خدا وسیله‌ خیری شد برای استفاده از محضر بزرگان». 

 ایشان بیشتر به سبب ساده زیستی و توجه خاصی که به اخلاق داشتند به عنوان یکی از اساتید بزرگ اخلاق شناخته شده اند. شروع مبازرات سیاسی ایشان به روی کارآمدن رضاخان و به ویژه دوره سلطنت وی باز می گردد که آیت الله او را خطری برای اساس دین می دانست. بنابراین شهید دستغیب در منابر و سخنرانی ها مردم را از توطئه های رضاخانی آگاه می‌نمود؛ به ویژه در مورد کشف حجاب که از نخستین برنامه های ضداسلامی و زمینه‌ساز نشر منکرات و مفاسد در سطح جامعه و در نهایت نفوذ و سلطه هر چه بیشتر اجانب و بیگانگان بر همه شئون میهن اسلامی بود، به شدّت مخالفت می‌کرد. تفنگ‌ به دست های رضاشاه مانع از منبر رفتن و سخنرانی وی می‌شدند و به قول خود شهید، کار این مزاحمت‌ها و اخلالگری‌ها به جایی رسید که او ناگزیر روی زمین می‌نشست و مردم را موعظه می‌کرد و در جواب اعتراض مأمورین هم پاسخ می‌داد که «مرا از منبر رفتن منع کرده‌اند، نه از سخن گفتن بر روی زمین».
در ایام مبارزات انقلابی مردم ایران به رهبری امام خمینی(ره) ایشان همواره در کنار مردم و همراه انقلاب بودند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان امام جمعه شیراز و نماینده ولی فقیه در استان فارس انتخاب شدند. ایشان با سلاح مبارزاتی خود یعنی سخنرانی و رفتار عملی خود از منبر نماز جمعه به تبین اهداف و بنیان جمهوری اسلامی پرداخت .
سرانجام دشمنان انقلاب نوپا تاب نیاورده و آیت الله دستغیب را روز جمعه 20 آذر 1360ش. توسط یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق مشهور به منافقین به شهادت رساندند و با پوشیدن کسوت شهادت ایشان سومین شهید محراب انقلاب اسلامی ایران نام گرفت. پیکر صد پاره ایشان در جوار حرم شاهچراغ آرام گرفت.
آیت‌الله حاج سیدعبدالحسین دستغیب، گنجینه‌ای ارزشمند از علوم، معارف و اخلاق اسلامی که از بارزترین آنها می توان به گناهان کبیره (2جلد)، داستان های شگفت، قلب سلیم، قیام حسینی و ... اشاره نمود، را برای جامعه بشری به یادگار گذاشت.
تألیفات ایشان به پنج زبان عربی، انگلیسی، فرانسه، آلمانی، اردو ترجمه و چاپ شده و ترجمه عربی آن در کمترین مدّت در کشورهای عربی نایاب می شد.
اداره کل خدمات آرشیوی(اداره ارتباطات آرشیوی) به مناسبت 20 آذر ماه سالروز شهادت شهید دستغیب نمایشگاهی در قالب 8 عنوان و 13 برگ سند آماده سازی و در وبگاه سازمان به علاقمندان و پژوهشگران تقدیم می نماید.