30 آذر، سالروز «پایان ساخت بنای مدرسه دارالفنون »

مقدمه

مدرسة دارالفنون به عنوان نماد مدارس جديد در سال 1230ش. در ابتداي عصر ناصري و  در تهران افتتاح شد. ميرزا تقي‌خان اميركبيردر سفر خود به روسيه،پس از بازديد از مراكز آموزشي آن كشور خلاء وجود مراكز آموزشي جديد را در ايران حس نمود؛ به همين دليل، تصميم به ساخت مشابه آن مدارس را در ايران گرفت.
نخستين معلمان مدرسه اتريشي بودند، چرا كه امير كبير براي جلوگيري از دخالت سياست در امور آموزشي و عدم اعتماد به سياست‌هاي انگليس، فرانسه و روسيه معلماني ازآن كشور استخدام كرد.
به دليل ماهيت نظامي دارالفنون، بيشتر با عنوان يك مدرسة نظامي شناخته شده است. اين مدرسه، درآغاز داراي هفت رشتة سوارنظام، پياده‌نظام، توپخانه، پزشكي، جراحي، داروسازي و كاني‌شناسي بود؛ بعدها رشته‌هاي تاريخ، جغرافيا، نقشه‌كشي، طب‌سنتي، رياضيات، زبان‌فارسي، عربي، فرانسه و روسي به آن افزوده شد.
شاگردان مدرسه از بين سنين 14 تا 16 سال انتخاب مي‌شدند. مدت تحصيل نخست7 سال بود كه به تدريج به 4 سال كاهش يافت. سال تحصيلي از شهريور ماه آغاز  و تا خردادماه ادامه داشت. تحصيل در ابتدا رايگان بود و به شاگردان مقرري پرداخت مي‌شد. دانشجويان هر رشته يونيفرم خاصي داشتند كه شامل دو نوع زمستانه و تابستانه بود كه از سوي خياط مدرسه تهيه مي‌شد. ساعت كار مدرسه از 8 صبح تا 3 بعد از ظهر بود و به شاگردان ناهار داده مي‌شدكه هزينة آن از بودجة نظامي تأمين مي‌شد.
موادآموزشي دارالفنون در دو سطح عمومي وتخصصي ارائه مي‌شد، دروس عمومي شامل؛ فرانسه، علوم طبيعي، رياضي، تاريخ، جغرافيا كه بعدها انگليسي، روسي، موسيقي و نقاشي به آن افزوده شد. دروس پزشكي در ابتدا تنها به صورت نظري ارائه مي‌شد و از دروس عملي و كالبد شكافي استفاده نمي‌شد؛ اما آزمايشگاه فيزيك، شيمي، داروسازي، چاپخانه، كتابخانه، سفره‌خانه از همان ابتدا براي مدرسه پيش‌بيني شده بود.
روساي دارالفنون از مقامات بالاي دولتي انتخاب مي‌شدند از جمله؛ ميرزا محدخان شيرازي(وزير امورخارجه)عزيزخان مكري( وزير جنگ) و اميرتومان بودند.
به مناسبت 30 آذر‌ماه، سالروز پايان ساخت بناي اين مدرسه؛ گروه ارتباطات آرشيوي، نمايشگاهي مجازي شامل 9 عنوان با معرفي 10 برگ سند از تصديق‌نامه‌هاي دانش‌آموزان دارالفنون را آماده و در معرض ديد علاقه‌مندان قرار داده است.