اين سند، در برگيرنده ­ی قانون تابعيت ايران است كه در سال 1308ش. به تصويب رسيده و شامل شانزده ماده است. در قانون ياد شده، تبعه ­ی ايران را كسي شمرده كه ساكن ايران و فاقد تابعيت خارجی باشد؛ كساني كه پدر يا مادرشان ايرانی است و نيز، زنان خارجی كه با مردان ايرانی ازدواج مي­ كنند. موادی از قانون هم به افرادی اختصاص يافته كه می ­توانند تابعيت ايران را به دست آورند.

 حقوق اتباع ايرانی و افرادی كه تابعيت ايران را كسب كرده­ اند، محل اخذ تابعيت و مصادر امور و نيز موارد ترك تابعيت، از ديگر مسائلی است كه در اين قانون، مورد اشاره قرار گرفته است.