یادآورها: دكتر محمد جوادمشكور

محمدجواد مشكور در روزهای پایانی اسفند ماه سال 1297 در یك خانواده مذهبی و اهل علم در تهران چشم به جهان گشود. تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان‌های ثروت و دارالفنون گذراند و  سپس وارد دانشكده معقول و منقول شد و تحصیلات خود را در رشته ادبیات عرب و زبان و ادبیات فارسی ادامه داد. پس از چندی به استخدام وزارت دارایی درآمد و تا سال 1327 سرگرم كارهای اداری بود. چند سالی نیز به درخواست علی‌اكبر دهخدا به همكاری در تدوین لغت‌نامه فارسی پرداخت. از سال 1327 به مدت یازده سال در دانشگاه تبریز، تاریخ ایران باستان و زبان پهلوی تدریس كرد و سپس راهی دانشگاه سوربن در فرانسه شد. در آنجا در باره تاریخ و فرهنگ خاورمیانه از قرن نهم پیش از میلاد تا قرن نهم میلادی، به تحقیق و مطالعه پرداخت. دكتر مشكور پس از اخذ دكترا، در سال 1338 به ایران بازگشت. سپس در دانشسرای عالی تهران به كار تدریس پرداخت و مجله عربی زبان «الاخا» را در مؤسسه اطلاعات بنیان گذاشت و تا سال 1344 آن را می‌نمود.
 چند سال بعد، با سمت رایزنی فرهنگی ایران در سوریه به دمشق سفر كرد و در همان حال، ضمن ادامه پژوهش و تحقیقات گسترده، به تدریس تاریخ فرق و مذاهب اسلام در دانشگاه دمشق سرگرم شد. دكتر مشكور، پس از عبدالله زنجانی و عباس اقبال به واسطه شایستگی‌های علمی  خود سومین استاد ایرانی بود، كه به عضویت فرهنگستان عالی دمشق درآمد. دكتر مشكور در سال 1357 به ایران بازگشت و در حالی كه كرسی تدریس در دانشگاه تربیت  معلم را بر عهده داشت، در سال 1358 بازنشسته شد.
از جمله كارهای پژوهشی دكتر مشكور می‌‌توان از: كشف آرامگاه شهاب‌الدین سهروردی در باب البرید شهر حلب و مقبره فارابی در باب‌‌الصغیر دمشق نام برد. از دكتر مشكور نزدیك به پنجاه كتاب بر جای مانده است كه از برجسته‌ترین تألیفات او كتاب «فرهنگ تطبیقی عربی با زبان‌های سامی و ایرانی» است. این اثر در دو جلد و نزدیك به 1010 صفحه نگاشته شده است و اثر چشمگیر و كارآیی در زبان‌شناسی و ریشه‌یابی زبان‌های سامی و ایرانی است.
استاد محمدجواد مشكور در 25 فروردین‌ ماه سال 1374 خورشیدی در اثر سكته مغزی درگذشت.