تاریخ شفاهی جنگ جهانی دوم

اخیراً در كتابخانه شهر یوبا در ایالت كالیفرنیا طرحی در مورد جنگ جهانی دوم شروع شده است. مطلب زیر درباره این پروژه توسط نانسی پاسترنك نوشته شده است[1].

دانا هوبارد جوان تر از آن است كه در جنگ جهانی دوم خدمت نظامی كرده باشد اما در جایگاه معلم بازنشسته مدرسه مریزویل، داستان هایی را كه در هنگام ملاقات با خویشاوندانش شنیده بود، به خاطر می آورد. او به یاد می آورد كه خبر مرگ پسر عمویش ـ كه به وسیله آتش دشمن كشته شده بودـ را شنیده است، به خاطر می آورد كه شب ها خاموشی اعلام می شد تا شهر از حملات دشمن در امان باشد و مأموریت ها نیز انجام شود.

ماه گذشته دانا هوبارد 79 ساله اولین كسی از ساكنین این منطقه بود كه در طرح تاریخ شفاهی جدید كتابخانه یوبا كانتی شركت كرد. علاوه بر اطلاعات مربوط به آن چه كه او سال های افسردگی بزرگ دهه 1940 می نامد، توضیحات او درباره زندگی در یوبا كانتی و ماجراهای او در كلاس درس سدارلین، رویDVD  ضبط شده است.

هوبارد می گوید وقتی كه نیروی هوایی بییل پایگاه هوایی خود را گسترش داد، تقریباً تمام دانش آموزان، سدارلین را ترك كردند و چون اغلب خانواده های آنها توانایی حمایت مالی از آنها را نداشتند، فرزندان از ادامه تحصیل به مدت یك سال بازماندند. در حالی كه دوست داشتند به مدرسه بازگردند.

جینا زوراكوفسكی، كتابداری كه این پروژه را آغاز كرده است، می گوید داستان هایی مثل داستان هوبا می تواند به تاریخ بُعد ببخشد. این داستان ها همچنین می  تواند روی وقایعی كه منجر به شكل گیری زندگی ساكنان فعلی در این محل شده است، نور بیافكند.

زوراكوسكی در فهرستی، موضوع های پیشنهادی خود را برای ضبط مصاحبه اعلام كرده است: خاطراتی از جابجایی اردوگاه های ژاپنی، زندگی در كالیفرنیا تحت عنوان اقلیت، خاطرات كتابخانه پاكارد و زندگی در مقابل خانه در جنگ جهانی دوم.

وی همچنین یك برگه اطلاعات در اختیار مصاحبه شونده می گذارد تا شركت كننده در صورت تمایل بتواند یك یا دو دوست خود را به عنوان مصاحبه گر و یا كمك، همراه خود بیاورد و همچنین یادمان ها و یا عكس هایی برای كمك به نمایش داستان های شخصی نیز همراه خود داشته باشد.

زوراكوسكی می گوید: در پایان مصاحبه، دی وی دی ضبط شده در اتاق كالیفرنیای كتابخانه قرار خواهد گرفت و در آینده مورخان و شجره شناسان از آن بهره خواهند برد. همچنین یك نسخه از آن به مصاحبه شونده داده خواهد شد تا برای خانواده خود نگهداری كند.

هوبارد همسن و سالان خود را تشویق می كند كه داستان زندگی خود را بنویسند چرا كه او داستان های زیادی از آنها شنیده است.

وی می گوید بسیاری از آن ها از اینكه داستان خود را برای كسی از افراد فامیل یا دوستان شان بگویند، اجتناب می كنند. او به دوستانش می گوید هر فردی كه 65 سال سن دارد، حتماً داستانی برای گفتن دارد.

http://www.appeal-democrat.com

1. به نقل از سایت اپیل دموكرات.