29 آذر، روز وقف

مقدمه

وقف در لغت به معنای ایستادن یا به حالت ایستاده ماندن و آرام گرفتن است و در اصطلاح فقهی، عقدی است که ثمرۀ آن حبس کردن اصل، و رها کردن منفعت آن است.
به عبارت دیگر؛ « حبس کردن چیزی از طرف مالکش به وجهی از وجوه، به نحوی که فروش آن ممنوع باشد، به ارث منتقل نگردد، قابل هبه نباشد، فروخته نشود و به رهن و اجاره و عاریت و از این قبیل داده نشود و صرف کردن آن مال در جهتی که واقف تعیین کرده است.
در قرآن مجید آیه‌ای که بر وقف و احکام فقهی آن صراحت داشته باشد وجود ندارد، ولی می‌توان به آیات مربوط به احسان و انفاق، قرض الحسنه، تعاون، و صدقه به جواز، استدلال کرد؛ از جمله آیاتی که به طور عموم بر انجام امور خیر و تشویق و تحریض آنها دلالت دارد، آیه ۹۲ از سوره آل عمران است که می‌فرماید: «لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ و مَا تُنفِقُواْ مِن شَیءٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِیمٌ »، هرگز به نیكوكارى نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق كنید و از هر چه انفاق كنید قطعا خدا بدان داناست.
در ایران وقف از قدمتی كهن برخوردار است و واقفان ایرانی در این زمینه  فعالیت و خدمات گسترده‌ای داشته‌اند. از جمله اقدام‌های آن‌ها، اختصاص وقف برای امور دینی، علمی، تهیه غذا و اطعام، امور انسانی و عام المنفعه، و غیره ...می‌باشد. 
از میان موقوفات اختصاص یافته برای امور دینی، اهتمام به برگزاری مراسم عزاداری سیدالشهدا (ع) دارای ارزش و اهمیتی ویژه است. در این زمینه، اسناد ارزشمندی برجای مانده كه گویای عشق و ارادت واقفان به ائمه اطهار به ویژه سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) می‌باشد.
گروه ارتباطات آرشیوی ضمن گرامیداشت این روز، اسنادی را در ارتباط با این موضوع آماده نموده است كه با عنوان«وقف‌نامه‌های عاشورایی»، به صورت مجازی در وبگاه سازمان تقدیم علاقه‌مندان می‌نماید. در این نمایشگاه، تعداد 11 عنوان و20 برگ سند معرفی می‌گردد.