اسناد «مدارس ارامنه»، به مناسبت آغاز سال ۲۰۱۶ میلادی

مقدمه

 براساس اطلاعات تاريخي، نخستين مدارس ارمني در ايران از سده‌هاي 13-12م. در جوار كليساها تأسيس شد. اين مدارس بیشتر ماهيت مذهبي داشتند. اما، مدارس جديد و امروزي از دهة سوم سدة 19میلادی در شهرهایی و مناطقی همچون تبريز، اصفهان، تهران، سلماس، مراغه ، اروميه، ماكو، همدان، قزوين، مشهد، اراك، رشت، انزلي و اهواز تأسيس شدند. پيشگامان اين مدارس به طور كلي تحت تأثير مراكز فرهنگي ارامنه قفقاز، روسيه، هند و غيره بودند.
گفتنی است که، اقليت ارامنه براساس مجوزها و فرمان‌هاي خاص، ضمانت اجرايي برخورداري از مدارس ملي را دريافت مي‌كردند. اين مدارس، از زمان تأسيس تا سال 1936م . همگی توسط خود ارامنه اداره مي‌شد. در اين سال، به دستور رضا شاه پهلوي مدارس ارامنه و دیگر اقليت‌ها تعطيل و برخي از آن‌‌ها مجبور به تغییر نام شدند. با استعفا و تبعید رضا شاه، مدارس ارامنه دو باره شروع به کار کردند.
در سال 1946م. با میانجیگری شوراي خليفه‌گري ارمنيان تهران، تدريس تعليمات ديني به صورت رسمي در دستور كار مدارس ارامنه قرار گرفت.
بعد از پيروزي انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹م. مدارس اقليت مذهبي به كار خود ادامه و مورد توجه و حمايت واقع شدند. وزارت آموزش و پرورش حقوق مدرسان و کارکنان رسمی و دولتی مدارس ارامنه را می‌پردازد و اجازه داده است که هفته‌ای چند ساعت تعلیمات دینی و به تبع آن زبان ارمنی در این مدارس تدریس شود. در این میان، مخارج جنبی مدارس ارامنه را شورای خلیفه گری، اولیای دانش آموزان و افراد نیکوکار تأمین می نمایند.
شایان ذکر است که، تحصیل دانش آموزان ارامنه همانند دیگر مدارس ایران شامل سه مقطع آموزشی ابتدائی، راهنمائی و دبیرستان می‌باشد. همچنین، در کنار مدارس مزبور، دوره‌های آمادگی و کودکستانٔها نیز مشغول كار شدند.
به مناسبت آغاز سال جدید ۲۰۱۶ میلادی، اداره‌کل اطلاع‌رسانی و ارتباطات (گروه ارتباطات آرشیوی) نمایشگاهی مجازی با عنوان «مدارس ارامنه» شامل ۱۲ عنوان و با معرفی ۱۳ برگ سند را آماده کرده است که در وبگاه سازمان، تقدیم علاقه‌مندان می‌شود.