15 ارديبهشت، روز ماما

مقدمه

نخستين آموزشگاه مامایی به نام «مدرسة قابلگی» در سال 1298ش. به ‌همت نصیرالدوله، وزیر فرهنگ تأسيس شد. وي، مدرسة «فرانکو پرشین» را به دارالمعلمات تبدیل کرد و مقرر داشت که ده نفر از شاگردان آن مدرسه، هفته‌ای 3 روز در بیمارستان زنان، مشغول به قابلگی و درمان امراض شوند و این پایة آموزش مامایی به صورت علمی در ایران بود. مدير آن مدرسه، فردى فرانسوى به نام «مادام فراسكينا» بود وي، در سال 1309ش. اساس‌نامه و آئين‌نامة مخصوص مامايى را به تصويب رساند كه شرط ورود به آن داشتن مدرك پنجم ابتدايى بود. در سال 1317ش. مدرسه، وابسته به دانشكدة پزشكى گرديد و بدين‌ترتيب آموزش مامايى هم به اين مركز وابسته شد. از سال 1340ش. ادارة آموزشگاه مامايى در دانشكدة پزشكى دانشگاه تهران در اختيار مربيان قرار گرفت و فارغ التحصيلان آن به عنوان پرستارماما دربيمارستان‌ها فعاليت داشتند. در سال 1349ش. ادارة شيروخورشيد وابسته به وزارت بهدارى دورة دو سالة مامايى را با مدرك فوق ديپلم داير كرد كه شرط ورود به آن داشتن ديپلم بود.
گفتني است كه، شماري از فارغ التحصيلان آموزشگاه مامايي تحت عنوان بهيارماما در روستاها و شهرستان‌هاى كوچك و مناطق محروم كه دسترسى به پزشك و ماما نبود، در واحدهاى مختلف انجام وظيفه مي‌كردند.
در سال 1353ش. اولين دورة مامايى با مدرك ليسانس در اصفهان پايه‌گذاري شد. سپس، دورة چهارسالة مامايى در مدرسة عالى مامايى وابسته به دانشكدة پزشكى دانشگاه ملى ايران تأسيس گرديد.
درسال 1374ش. ادارة مامايى از دفتر پرستارى جدا و زير نظر وزارت علوم قرار گرفت و از اقدام‌هاي اين اداره، ثبت روز 15م ارديبهشت به عنوان «روزجهانى ماما»، در تقويم رسمى كشور بود.
گروه ارتباطات آرشيوي به همين مناسبت، نمايشگاهي مجازي در قالب 14 فهرست و با معرفي 22 برگ سند را در وبگاه سازمان به پژوهشگران و علاقمندان تقديم مي‌كند.