نشست تخصصی نقد و بررسی کتاب قفقاز در کشاکش جنگ و انقلاب ( 1921 – 1917 ) برگزار شد

نشست تخصصي نقد و بررسي كتاب قفقاز در كشاكش جنگ و انقلاب ( 1921 – 1917 ) اثري از فیروز کاظم زاده و ترجمه سيروان خسروزاده روز شنبه هفتم شهريور 94 به همت پژوهشكده اسناد در سالن كنفرانس استاد پرهام ساختمان آرشيو ملي ايران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومي سازمان اسناد و كتابخانه ملي جمهوري اسلامي ايران در ابتداي اين نشست سید مهدی حسینی دبیرکل بنياد مطالعات قفقاز با ارزشمند قلمداد كردن كتاب قفقاز در کشاکش جنگ و انقلاب گفت: اين كتاب اثر ارزشمندي است اما ردي از نقش ايران در آن ديده نمي شود.
وي با خواندن بخش هايي از كتاب به نقادي آن پرداخت و گفت: از انتقاداتي كه به اين اثر وارد است اين است كه نگارنده نقش ايران را در تحولات قفقاز مشخص نكرده و همچنين موضوع كشتار ارامنه بسيار ماهرانه مطرح شده است به نوعي كه هم گفته شده و هم گفته نشده است.
حسيني ترجمه سيروان خسروزاده را بسيار روان توصيف كرد و گفت: بايد به آقاي خسروزاده بابت ترجمه بسيار خوب و روان كتاب خسته نباشيد گفت. ايراد گرفتن از اين ترجمه كار بسيار سختي است.
در بخش ديگر نشست علي كاليراد پژوهشگر حوزه قفقاز و ترکیه گفت: ما ايراني ها در مورد تحولات قفقاز خيلي كم مي دانيم. اين كتاب فارغ از مسئله قفقاز اثر مهمي است.
وي افزود: عنصر روايت در تاريخ نويسي بسيار مهم است. وقتي نتوانيم خوب روايت كنيم تاريخ نگار خوبي نمي شويم. از نقاط مثبت اين كتاب اين است كه خيلي خوب روايت شده است.
كاليراد خاطرنشان كرد: از نقاط ضعف اين كتاب اين است كه نقش ايران در اين كتاب معلوم نيست و درباره ايران پررنگ صحبت نمي كند. همان گونه كه نقش جمهوري آذربايجان در اين كتاب مشخص نيست.
در ادامه سيروان خسروزاده مترجم كتاب قفقاز در كشاكش جنگ و انقلاب توضيحاتي پيرامون اين كتاب ارائه داد. وي گفت: نگارنده كتاب وقايع سال 1917 تا 1921 را مورد بررسي قرار داده است كه طبعا نمي تواند همه جوانب را مورد بررسي قرار دهد.
خسروزاده افزود: در درگيري بين جمهوري آذربايجان و ارمنستان كه بخش هايي از كتاب را تشكيل مي دهد مي بينيم كه واقعا اصل بي طرفي رعايت شده است.
در پايان جلسه كاوه بيات تاریخ‌نگار و پژوهشگر ایراني در پاسخ به انتقادات مطروحه درباره ناديده گرفته شدن نقش ايران در اين كتاب گفت: در آن زمان ايران نقش مهمي در تحولات نداشت و فقط يك ناظر بوده است و اين موضوع به نظر من از نقاط ضغف اين كتاب نيست.
شايان ذكر است در پايان نشست سخنرانان به پرسش هاي حضار پيرامون وقايع تاريخي اشاره شده پاسخ دادند.