خانیکی در مراسم چهلمین روز درگذشت پژوهشگر و اندیشمند علوم سیاسی و اسلام عنوان کرد:

زنده‌یاد فیرحی به عنوان روشنفکری نوآور به کاهش رنج مردم می‌اندیشید


تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۱ - ۱۵:۲۳:۰
آخرین تاریخ بروزرسانی: ۱۴۰۲/۲/۱۰ - ۱۳:۹:۳۳
زنده‌یاد فیرحی به عنوان روشنفکری نوآور به کاهش رنج مردم می‌اندیشید
هادی خانیکی جامعه‌شناس و استاد علوم ارتباطات معتقد است زنده‌یاد فیرحی روشنفکری نوآور و اهل گفت‌وگو بود و در حوزه کنش نیز به جای دیوار پل می‌ساخت و به جای مرزکشی به مرحله مرز کوشی رسیده بود و به کاهش رنج‌های مردم می‌اندیشید.

به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، مراسم گرامی‌داشت داود فیرحی به مناسبت چهلمین روز درگذشت وی به صورت مجازی در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برگزار شد و هادی خانیکی جامعه‌شناس و استاد علوم ارتباطات درباره این استاد و پژوهشگر علوم سیاسی و اندیشه سیاسی اسلام گفت: زنده‌یاد داود فیرحی در عالم اندیشه و کنش آگاه بود و می‌دانست که چه می‌گوید و چه انجام می‌دهد و به تعبیر همیشگی اش از سرگیجگی گریزان بود.

وی ادامه داد: او به دنبال پروژه‌هایی هدفمند و اثربخش می‌دوید و می‌کوشید و می‌توانست موافقان و مخالفان را به گفتگوهای  خردورزانه و کنش‌های مسئولانه دعوت کند. درگذشت فیرحی شوک بزرگی به عالم اندیشه بود و متاسفانه کرونا جان او را گرفت. اما ذهن‌های پرشماری را به زبان آورد و به گفته شفیعی کدکنی که برای او سرود: مرگ او - زندگی دوم او بود که گردید آغاز -  شیشه عطری سربسته - افتاد و شکست.

خانیکی اظهار داشت: درآثار داود فیرحی قدرت دانش، مشروعیت، مفهوم قانون در ایران معاصرمشاهده می شد که می‌توان گمشده معرفتی او و اصرارش بر جستجو و برجسته کردن نقش نهادهای مدنی و نهادهای واسط را ملاحظه و دریافت کرد.

وی عنوان کرد: زنده یاد  فیرحی در زمینه دانش در حوزه و دانشگاه به منابع دست اول متکی بود و در حوزه بینش نیز روشنفکری نوآور و اهل گفت‌وگو بود و در حوزه کنش نیز به جای دیوار پل می‌ساخت و به جای مرزکشی به مرز کوشی رسیده بود و به کاهش رنج‌های مردم می‌اندیشید و در پی کاهش آثار استبداد بود.

خانیکی عنوان کرد: تلاش‌های زنده یاد فیرحی را می‌توان به هفت زمینه صورت بندی کرد از جمله می توان به تلاش برای رهایی آیین و اندیشه از دام‌های خودکامگی، تلاش برای تبیین قانون و توانمندکردن نهادهای قانونی و کنشگری سیاسی و اصلاح گرانه، تلاش برای افزایش قابلیت و ظرفیت‌های نهادهای ریشه دار حوزه اندیشه و اجتماع در عین نقد آنها، تلاش برای فهم نو و گشودگی به وجه کمتر شناخته شده حوزه اندیشه غرب، تلاش برای فهم و عرضه ادراک ایرانی از معارف و فرهنگ دینی، تلاش برای تقویت گفتگو و بانی و الزام و مهارت‌های آن و در نهایت به مورد هفتم که تلاش برای طرح پروژه‌های مشخص و موثر اجتماعی و سیاسی بود اشاره کرد.

پایان مطلب//