بروجردی: سخنان خانیکی چراغی فراروی نسل امروز است

به گزارش روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، اشرف بروجردی در آیین «شب هادی خانیکی، مسافر گفت و گو» که عصر سه شنبه 14 اسفند ماه در تالار قلم کتابخانه ملی برگزار شد، گفت: از سخن گفتن درباره دکتر خانیکی با حضور میهمان بسیار ارجمندی که در این مراسم حضور دارند خودداری می کنم بنابراین به خواندن دلنوشته ای که درباره ایشان نوشته ام بسنده خواهم کرد.  

متن دست نوشته دکتر اشرف بروجردی به شرح زیر است:

به نام ذات اقدس اله

خلوت گزیده را

به تماشا چه حاجت است؛

چون کوی دوست هست

به صحرا چه حاجت است؟

جام جهان نماست ضمیر منیر دوست

اظهار احتیاج خود،

آن جا چه حاجت است؟

ارباب حاجتیم و زبان سوال نیست

درحضرت کریم،

تمنا چه حاجت است؟

ای عاشق گدا چو لب روح بخش یار

می داندت وظیفه،

تقاضا چه حاجت است؟

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود

با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است؟

دکترهادی خانیکی مردی از خطه عالم پرور خراسان با روحیه لطیف آرام ، هدایتگر، اندیشمند ، خرد ورز و‌ ‌‌بالاترین مرجع برای حل مشکلات و مسائل همه آنهایی که او را به حکمیت و مرجعیت می طلبند.

در اینجا شخصی را تکریم می کنیم که باورها و گفته هایش چراغی است فراروی نسل امروز این سرزمین برای رسیدن به آینده ای بهتر،  او امید را به باور آنها می نشاند آرامش را به آنها هدیه می دهد.

شاکله اش با گفتگو تعریف می شود و گفتگو خود را وامدار او می داند که همواره در حل مسائل گفتگوکردن را بالاترین راه حل می داند آنهم در زمانی که تخاصم اهل سیاست تا جایی پیش می رود که سیاست ورزان به تخریب و نفی یکدیگر می پرداختند و بالأخره موفقیت از آن او و یارانش می شود که خرد ورزی و تعقل ، مدارا و تسامح را از راه گفتگو به رقیب آموختند و آنان را بر سر ایمان و باور خود به اینکه تخاصم ویژگی دوزخیان است به یقین رساندند که رشد و کمال هر جامعه ای در فضای امن و ایمن به دست می آید. و لازمه آن پرهیز از نزاع  و تخاصم است

که خداوند این صفت را برای آنانی بازگو کرده  که اهل دوزخ اند انَّ ذلکَ لَحقٌ تخاصُمُ اَهل النار این توصیف که تخاصم ویژگی دوزخیان است . و اهل بهشت مدارا و گفتگو ، عشق ورزی و مهربانی را در روش و منش خود در این دنیا به نمایش می‌گذارند بر جان ودل و باور دکتر خانیکی نشسته و همین سهم کلام او و رفتارش را نافذ کرده تا جائیکه هیچ یک از گفتگو هایش بی ثمر و بی حاصل نمی ماند.

 شاید بتوان ویژگی ها و صفات او را در کلام علی (ع)جستجو کرد که در توصیف  متقین چنین می فرماید: منطقهمُ الصوابُ، و ملبسهمُ الاقتصادُ ، و مشیهُمُ التواضعُ . غَضّوا ابصارَهُم عَمَّا حَرَّمَ الله علیهِم ، و وقفوا اسماعَهُم علی العِلمِ النّافِعِ لَهُم.

 یعنی که: سخنانشان راست، پوشش آن ها میانه روی، و راه رفتن شان با تواضع و فروتنی است. چشمان خود را بر آنچه خدا حرام‌کرده می پوشانند و گوشهای خود را وقف دانش سودمند کرده‌اند ، و در روزگار سختی و گشایش ، حالشان یکسان است.

تا آنجا که می فرماید: انَّکَ تَرَی لهُ قُوهً فی دینٍ، وَ حَزماً فی لینٍ و ایماناً فی یقینٍ، و حرصاً فی علمٍ، و علماً فی حلمٍ و قصداً فی غنیً ، و خشوعاً فی عباٍدِهٍ و تجملاً فی فاقهٍ ، و صبراً فی شدﺓٍ، طلباً فی حلالٍ، و نِشاطا فی هدی، و تحرجا عن طمع.

یعنی اینکه: او را اینگونه می‌بینی در دینداری نیرومند ، نرمخو و دور اندیش است ، دارای ایمانی پر از یقین ، حریص در کسب دانش، با داشتن علم بردبار ، در توانگری میانه‌رو، در عبادت فروتن، در تهی‌دستی آراسته، درسختی‌ها بردبار ، در جستجوی کسب حلال ، در هدایت شادمان و پرهیزکننده از طمع ورزی می باشد.

و در ادامه می فرماید : الخیرُمنهُ مأمول والشرُ منه مأمون یعفو عَمّن ظلمهُ، و یُعطی من حرمهُ و یَصِلُ من قطعهُ ، بعیدا فحشهُ ، لیِّناً قوله، غائباً مُنکرهُ ، حاضراً معروفهُ ، مُقبلاً خیرهُ ، مدبراً شرُّهُ . فی الزََّلازلِ وقُورٌ ، و‌ فی المکارهِ صبورٌ، و فی الرَّخاءِ‌ شکورٌ.

یعنی اینکه : ستمکار خود را عفو می کند ، به آنکه محرومش ساخته می بخشد، به آن کس که با او بریده می پیوندند . از سخن زشت دور ، و گفتارش نرم، بدی های او پنهان و کار نیکش آشکار است. نیکی های او بهم رسیده ، آزار او به کسی نمی رسد. در سختی ها آرام و در ناگواری ها بردبار و در خوشی ها سپاسگزار است.

با این اوصاف بر این باورم که سرمایه انسانی دکتر خانیکی سرمایه این مرز و بوم است و سهم تأثیر او بر رشد و بالندگی این مردم گرانمایه همه را متنعم می گرداند .

 قامتش استوار، عمرش به بلندای آفتاب ، نامش بلند آواز و رفتارش ماندگار باد.