یادآورها: بزرگداشت یاد حماسه عاشورا

بر پایه روایات شیعه، سوگواری برحسین بن علی (ع)  را،  پیامبران متعدد پیش از رسول خاتم (ص) انجام می داده  اند. شخص پیامبر اسلام (ص) نیز، بر حسین، نواده خود می گریست  و می  فرمود: حسین، از من است و من، از حسین  ام.

گرامیداشت حماسه حیات بخش حسینی را پس از واقعه عاشورا، امامان - علیهم السلام - نیز مورد تأكید و توجه فراوان قرار می دادند. در میان ملل اسلامی ، ایرانیان  كه بیش از همه پذیرای فرهنگ تشیع و پیروی از معارف ولائی خاندان نبوی بوده  اندـ قدر ایام محرم را به خوبی پاس داشته اند و این ماه، به حق ماه بیداری و روشنگری شناخته شد. آنچه را در محرم سال 61 هجری رخ داد، می توان در واقع رویاروئی وارث تمام خوبی ها در برابر پرستندگان ظلمت هوای نفس دانست و روح بیدارایرانی، چه نیكو این معنا را دریافت و حق طلبی و عشق را، با برپائی هر ساله حماسه عاشورا، برفراز تمام اعتقادات و سنت هایش مزین كرد. رفته رفته پیام محرم، پرچم اسلام راستین را در میان ایرانیان برافراشت و ندبه بر حسین بن علی (ع)، مایه شفای سینه ها و هدایت مكرر حركت  های شخصی و اجتماعی دانسته شد. 

اما شكل گیری شیوه های سنت عزاداری محرم در ایران  و در بستر تاریخ این سرزمین، از مباحث فرعی و در عین حال، جالبی است كه می توان آن را افزون بر مطالعه موردی، در لابه لای كلام متخصصان مربوط نیز جستجو كرد.

خوشبختانه یكی از جلسات مصاحبه تاریخ شفاهی با دكتر عبدالمحمد آیتی(مترجم قرآن)، به بررسی عزاداری سنتی در شهر بروجرد اختصاص یافته است كه در عین حال، واجد تاریخچه ای از بزرگداشت محرم در سرزمین ایران نیز می باشد. متن این مصاحبه، در فصلنامه گنجینه اسناد، شماره 71 (پائیز 87) مندرج است.

http://journals.nlai.ir/ganjine/browse.php?mag_id=41&slc_lang=fa&sid=1