هفتمین کنفرانس زندگی نامه نویسی و زندگی نامه خود نوشت

هفتمین بینال بین المللی مؤسسه زندگی نامه نویسی و زندگی نامه خود نوشت دانشگاه ساسكس از 28 ژوئن 2010 تا 2 جولای 2010 در برایتون انگلیس برگزار می شود. موضوع این كنفرانس عبارت است از زندگی نامه نویسی و جنبه های عمومی مسائل شخصی.[1]

در این كنفرانس نانسی میلر، سیدونی اسمیت و الساندرو پورتلی سخنرانان اصلی خواهند بود.

در فراخوان این كنفرانس چنین اعلام شده است:

مدرنیته متأخر بر روابط شخصی تمركز كرده است. فشارهای ناشی از جهانی شدن و دیجتالی شدن و نیز توسعه ارتباطات جمعی و جنبش های اجتماعی نظیر فمینیسم، پای خانواده، احساسات و زندگی عاشقانه را به سیاست های عمومی باز كرده است.

همزمان با این ها، به دلیل مشكلات روحی، مصرف زدگی و بحران هویت، حقوق و مسئولیت های عمومی تعاریف جدیدی را پیدا كرده است؛ همچنان كه از تقابل مرزهای میان محدوده های عمومی و خصوصی، مدعیان جدیدی از مالكیت و دعوی به وجود آمده است: از انجمن بزرگان برای عدالت خواهی گرفته تا هجوم به فیس بوك.

این كنفرانس براساس اصطلاح لورن برانت با عنوان  جنبه های عمومی مسائل شخصی، با هدف تحقیق در این حوزه جدید در ارتباط با زندگی نامه نویسی و بازگویی داستان زندگی از طریق رسانه، انضباط و مسائل حرفه ای برگزار می شود.

سئوال های این كنفرانس برای تهیه مقاله عبارت است از:

چگونه زندگی نامه ها حقوق شهروندی، روابط مدنی یا روابط ضد اجتماعی را پی ریزی می كنند؟ تاریخ زندگی چگونه در فعالیت های عمومی و مبارزه عمومی غیر دولتی استفاده شده است؟ چگونه سازمان های دولتی از تاریخ زندگی و زندگی نامه نویسی استفاده كرده است؟

كدامیك از امور شخصی بر اثر زندگی نامه نویسی و داستان های زندگی آسان تر شده اند؟

چگونه زندگی نامه نویسی به داستان زندگی و تاریخ شفاهی ارتباط پیدا می كند؟

چگونه زندگی نامه نویسی و نوشتن داستان زندگی در امور مراقبتی و سرپرستی مانند پرورش، حرفه اجتماعی، بهداشت و تحصیل مشاركت نموده است؟

چه گفتمان هایی درباره مخاطره، دعوی، آسیب پذیری، حقوق و مسئولیت های اجتماعی در زندگی نامه نویسی و موارد استفاده از آن، خود را آشكار كرده است؟

متعهدین زندگی نامه نویسی و تاریخ زندگی چه تعاملی با فرهنگ درمانی دارند؟

چگونه اقتصاد تولید و مصرف داستان زندگی و استفاده از آن، با ساختن جنبه های عمومی مسائل شخصی ارتباط پیدا كرده و چه كسی تولید كننده و چه كسی مصرف كننده آن است؟

به چه طریقی می توانیم قواعد اخلاقی برای زندگی نامه نویسی را با این قواعد در تاریخ شفاهی و  تاریخ زندگی مقایسه كنیم؟ این ها چگونه ماهیت جنبه های عمومی مسائل شخصی را كنترل می كنند؟

چگونه زندگی نامه نویسی و تاریخ زندگی در آرشیو های دولتی و خصوصی مشاركت می كند؟

چگونه زندگی نامه نویسی روابط میان فرهنگی یا میان زبانی را می سازد و یا به عكس مسدود می كند؟

چه رابطه های مستمری  بین زندگی نامه نویسی به عنوان زیبایی شناسی از یك طرف و عمل اجتماعی از طرف دیگر وجود دارد؟

http://www.ohs.org.uk/events.php