یادآورها: هوشنگ گلشیری
هوشنگ گلشیری در سال ۱۳۱۶ در اصفهان به دنیا آمد. در كودكی همراه با خانواده اش به آبادان رفت و تحصیلات خود را تا كلاس دهم در آنجا گذراند.از آن پس مجدداً در شهر اصفهان به تحصیلات ادامه داد و در سال ۱۳۳۸ در دانشگاه اصفهان به تحصیل در رشته ادبیات فارسی مشغول شد. آشنایی با انجمن ادبی صائب در همین دوره، اتفاقی مهم در زندگی او بود. گلشیری كار ادبی خود را با جمعآوری فولكلور مناطق اصفهان در سال ۱۳۳۹ آغاز كرد.مدتی شعر سرود.خیلی زود دریافت كه در این زمینه استعدادی ندارد، بنابر این سرودن را كنار گذاشت و به نگارش داستان پرداخت.بعد از مدتی همراه با تعدادی از نویسندگان نواندیش جلسات یا حلقه ادبی جُنگ اصفهان را پایهگذاری كرد.
وی برخی آثار خود را در نشریاتی مانند پیام نوین، كیهان هفته و فردوسی به چاپ رساند.پس از راهاندازی جنگ اصفهان نیز گلشیری شاخصترین چهره آن بود.در سال های1346 و 1347 داستان بلند شازده احتجاب را نوشت.این كتاب در سال 1348 به چاپ رسید.پس از انقلاب نیز گلشیری فعالیت روزنامهنگاری را ادامه داد. از جمله او سردبیری ماهنامه ادبی كارنامه را در تابستان ۱۳۷۷ بر عهده گرفت و نخستین شماره آن را در دی ماه همین سال منتشر كرد.یازدهمین شماره كارنامه پس از مرگش در خرداد ۱۳۷۹ منتشر شد.
هوشنگ گلشیری در سال 1379 در سن ۶۱ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری مننژیت در بیمارستان ایرانمهر درگذشت.او را در امامزاده طاهر شهر كرج به خاك سپردند.
جُبّهخانه، حدیث ماهیگیر و دیو، نمازخانه كوچك من ، پنج گنج ، دست تاریك دست روشن، نیمه تاریك ماه از سری داستان های كوتاه گلشیری هستند. همچنین شازدهٔ احتجاب، آینههای دردار و كریستین و كید از جمله رمان های وی می باشد.